Αυτοεκτίμηση: Πού θα βρω την ικανοποίηση;

Αγάπη προς τον εαυτό μας… Προς το εαυτό μας; Τι να σημαίνει;

Μερικές φορές θέλουμε να νιώθουμε σημαντικοί και ικανοποιημένοι από εμάς, όταν προσφέρουμε στους άλλους και τους βοηθάμε, παίρνοντας απλά τα εύσημα. Γιατί, όμως;! Ή, άλλες φορές, μειώνουμε αδιάκοπα και ανελέητα τον εαυτό μας και τον υποβιβάζουμε ξεζουμίζοντάς τον από κάθε σταγόνα αξιοπρέπειας! Ή θέλουμε κάποιες φορές να δημιουργήσουμε κακό στους άλλους, ενώ άλλες να είμαστε αρεστοί σε αυτούς. Μα, γιατί;

Όλο αυτό συμβαίνει λόγω μιας ανασφάλειας… Μιας ανασφάλειας που προέρχεται, όχι από κάπου αλλού, αλλά από εμάς τους ίδιους! Δηλαδή, έχουμε ένα πρόβλημα με τον εαυτό μας και για αυτό εξαρτόμαστε μαζί και τα συναισθήματά μας από το πώς θα συμπεριφερθούμε και το πώς θα αντιδράσουν οι άλλοι! Απλά, προσπαθούμε να ξεφύγουμε από αυτό, αλλά όσο προσπαθούμε, τόσο η κατάσταση χειροτερεύει με νέα προβλήματα!

Η ανασφάλεια αυτή προέρχεται από το ανικανοποίητο που νιώθουμε για τον εαυτό μας. Και το ανικανοποίητο είναι το πρόβλημα, το οποίο είναι φυσιολογικό.

Είναι σαν να έχουμε μια αγκίδα στον αντίχειρά μας που μας ενοχλεί επίπονα, προσποιούμαστε πώς δεν υπάρχει και ενισχύουμε την πλάνη ότι είμαστε καλά με το να αναζητάμε ανακούφιση, για παράδειγμα, με το να πονάμε ή να βοηθάμε τους γύρω μας! Γιατί, αν το κάνουμε αυτό, είτε θα νιώθουμε στην πρώτη περίπτωση ικανοποιημένοι που αισθάνονται και οι άλλοι τον πόνο μας είτε στην δεύτερη το ίδιο που οι άλλοι δεν νιώθουν αυτόν τον πόνο! Και αυτή η ικανοποίηση δεν θεραπεύει την πληγή της αγκίδας, γιατί η ίδια είναι προσωρινή, είναι περαστική έως και ψεύτικη και μας αναγκάζει να εξαρτιόμαστε από αυτήν, να αναζητάμε κι άλλη ικανοποίηση και, έτσι, να μεγαλώνουμε τον πόνο της πληγής μέσα σε έναν φαύλο κύκλο, διότι αυτό θα ξεκινά πάλι από την αρχή!

Τι πρέπει όμως να κάνουμε, για να θεραπευτούμε; Χρειάζεται να αφαιρέσουμε την αγκίδα από το δάχτυλό μας, όσο δύσκολο εξαιτίας του πόνου κι αν είναι!

Έτσι και με εμάς. Δηλαδή, πρέπει να ψάξουμε την ικανοποίηση, την ευτυχία που μας λείπει, η οποία, μαντέψτε που βρίσκεται… Μέσα μας και μόνο! Και αυτή η εξερεύνηση του εαυτού μας είναι η λύση στο πρόβλημα.

Πρέπει να καταλάβουμε έχοντας πίστη σε εμάς και όντας δυνατοί ότι αξίζουμε την αξία που προσπαθούμε να αφαιρέσουμε από τον εαυτό μας, γιατί πολύ απλά, επειδή μας είπαν κάτι οι άλλοι, νιώσαμε άσχημα για εμάς τους ίδιους, ή γιατί νιώσαμε κατώτεροι από άλλους λόγω ζήλιας ή και για πολλούς άλλους λόγους, όπως ψυχική κακοποίηση, δηλαδή πολλές μπορεί να είναι οι αγκίδες. Αξίζουμε πολλά παραπάνω από όσα μπορούμε ή δεν μπορούμε να φανταστούμε και πρέπει να το πιστέψουμε! Πρέπει να διαθέτουμε αυτοεκτίμηση. Όχι, μόνο να του υπενθυμίζουμε τα λάθη μας του εαυτού μας, αλλά και να τον συγχαίρουμε στα επιτεύγματά του! Και στα λάθη, τον συγχωρούμε και δεν τον μαλώνουμε! Τον συμπονούμε και προχωράμε μπροστά…

Έτσι θα βρούμε την ικανοποίηση, αλλά και με το να αρχίσουμε να ψάχνουμε τι μας κάνει ευτυχισμένους μέσα μας, τι ταιριάζει στις επιλογές μας και τι θέλουμε, χωρίς να πειράζουμε τους άλλους! Και μετά όλα θα τα κάνουμε και με εγκάρδια και με απόλαυση… Τα συναισθήματα, οι πράξεις θα είναι πραγματικά! Θα νιώθουμε καλά με εμάς…

Μην ψάχνεις την ευτυχία αλλού, γιατί είναι πάντα μέσα σου, όσο αλλόκοτο κι αν σου φαίνεται στην αρχή! Άρα, όσον αφορά το αρχικό ερώτημα, σημαίνει να έχουμε αυτοεκτίμηση και να τον βοηθάμε τον ίδιο και όχι να τον πονάμε ή να τον μαλώνουμε! Να πιστεύουμε σε αυτόν, να ακούμε τις ανάγκες του και να μην τον εμποδίζουμε να εκφράζεται. Και, φυσικά, με την αυτοεκτίμηση, οι σχέσεις μας θα είναι πιο δυνατές, γιατί, αφού αγαπάμε τον εαυτό μας, θα αγαπάμε και τους γύρω μας! Αυτό είναι Αγάπη… προς τον εαυτό μας!

Ευάγγελος Μπουραζάνας